Τι θα πρέπει να περιμένει ένας εργαζόμενος από το βιοτικό του επίπεδο όταν συνταξιοδοτηθεί; Πόσα χρήματα πρέπει να αποταμιεύει για να διατηρήσει τον τρόπο ζωής του; Η UBS Global Wealth Management προσπαθεί να απαντήσει σε αυτά τα ερωτήματα με την ετήσια έρευνα και τον σχετικό δείκτη The International Pension Gap Index.
Η μελέτη αυτή εξετάζει το υποχρεωτικό μέρος των συνταξιοδοτικών συστημάτων 25 μεγάλων πόλεων, συμπεριλαμβανομένης της Αθήνας. Η UBS αναλύει την αναγκαία προσπάθεια αποταμίευσης που απαιτείται από έναν υποθετικό χαρακτήρα: μια εργαζόμενη γυναίκα ηλικίας 50 ετών. Υπολογίζεται, ανάλογα με την πόλη που διαμένει, πόσα θα πρέπει να αποταμιεύει κάθε χρόνο από την ηλικία των 50 ετών έως τη συνταξιοδότηση, εφόσον δεν έχει προηγούμενες αποταμιεύσεις.
Στην περίπτωση της Αθήνας, το ελληνικό συνταξιοδοτικό σύστημα περιλαμβάνει τρία κύρια στοιχεία που καλύπτουν σχεδόν όλους τους εργαζόμενους. Η ηλικία συνταξιοδότησης ορίζεται στα 67 έτη σε όλα τα συστήματα, ανάλογα με το προσδόκιμο ζωής. Το πρώτο στοιχείο είναι η εθνική σύνταξη που χρηματοδοτείται από φόρους και προσφέρει μια κατ’ αποκοπή σύνταξη γύρω στο 30% του μέσου μισθού. Το δεύτερο είναι η ανταποδοτική σύνταξη, που στηρίζεται σε εισφορές και προσφέρει καθορισμένες παροχές. Τέλος, υπάρχει και η επικουρική σύνταξη, που βασίζεται σε καθορισμένες εισφορές.
Η UBS εκτιμά ότι αν η υποθετική Τζέιν συνταξιοδοτηθεί στα 64 της χρόνια – πιθανότατα η ελάχιστη ηλικία πρόωρης συνταξιοδότησης τότε – με περισσότερα από 40 χρόνια εργασίας, το καθαρό ποσοστό αναπλήρωσης θα είναι 93%. Σε αυτή την περίπτωση, θα χρειαστεί να αποταμιεύει το 10% του καθαρού μισθού της. Αν, ωστόσο, συνέχιζε να εργάζεται για μερικά ακόμα χρόνια, το ποσοστό αποταμίευσής της θα μπορούσε να κατέβει στο μηδέν.
Ένα σημαντικό σημείο που αναφέρει η έκθεση είναι ότι δεν υπολογίζει τα περιθώρια αποταμίευσης των εργαζομένων, με βάση το μισθό και το κόστος ζωής σε κάθε πόλη. Στην Αθήνα, το να αποταμιεύει κάποιος το 10% του ετήσιου εισοδήματός του δεν είναι και τόσο απλή υπόθεση.
Αξιοσημείωτο είναι ότι οι ανάγκες ιδιωτικής αποταμίευσης ποικίλλουν σημαντικά από πόλη σε πόλη. Για παράδειγμα, στο Άμστερνταμ δεν απαιτείται καθόλου ιδιωτική αποταμίευση, τη στιγμή που στο Τόκιο η Τζέιν θα έπρεπε να αποταμιεύει το 93% του μισθού της. Αυτό επιβεβαιώνει ότι οι συνταξιοδοτικές παροχές δεν είναι εγγυημένες και εξαρτώνται από την απόδοση των χρηματοπιστωτικών αγορών και τις δημογραφικές παραμέτρους.
Πηγή: naftemporiki.gr