Από τις 5 Οκτωβρίου, το αριστούργημα του Μπόρις Βιάν “Οι Οικοδόμοι της Αυτοκρατορίας” (Les Batisseurs d’Empire) παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σε σκηνοθεσία Σοφίας Καλογιάννη, στο Θέατρο 104 στο Γκάζι. Στη διάρκεια της πρώτης του παρουσίασης στο Παρίσι το 1959, το έργο καταδικάστηκε και απαγορεύθηκε μέχρι το 1962, ενώ στην Ελλάδα παρέμεινε μέχρι τώρα άγνωστο.
Η Σοφία Καλογιάννη, η οποία υπογράφει και τη μετάφραση και διασκευή του έργου, εξηγεί: «Διάβασα το έργο πριν πολλά χρόνια και με ενθουσίασε. Όταν επαναδιάβασα το κείμενο, διαπίστωσα ότι αυτή η αγάπη ήταν διαχρονική. Το έργο σίγουρα δεν είναι το πιο δημοφιλές είδος στην Ελλάδα, αλλά ένιωσα ότι ήταν κρίμα να παραμείνει στην αφάνεια, καθώς θεωρώ ότι είναι εξαιρετικό δείγμα του θεάτρου του Παραλόγου.»
Η Καλογιάννη αναφέρει ότι στην μετάφραση επικεντρώθηκε στη σύγχρονη απόδοση της γλώσσας, επιδιώκοντας να διατηρήσει το ύφος του πρωτοτύπου, ενώ έκανε και διαδικασία συμπύκνωσης στο τρίτο μέρος του έργου. «Το χιούμορ του Βιάν, παρά την πολιτισμική του αναφορά, αποφάσισα να ακολουθήσω μια πιο αφαιρετική προσέγγιση. Έτσι, το έργο εκφράζει καλύτερα τις υπαρξιακές και κοινωνικοπολιτικές του προεκτάσεις.»
Αναφερόμενη στη ζωή του Μπόρις Βιάν, επισημαίνει την τραγική του κατάληξη, όταν πέθανε νέος, και τονίζει την απίστευτη φαντασία του, καθώς και την ίδρυση του Κολλεγίου Παταφυσικής, ενός τόπου που συγκέντρωνε καλλιτέχνες και συγγραφείς για να ασχοληθούν με την παρωδία θέματος επιστήμης.
Η Καλογιάννη έχει σπουδές και στον κινηματογράφο, γεγονός που όπως αναφέρει έχει επηρεάσει τη σκηνοθετική της προσέγγιση. Αναγνωρίζει, ωστόσο, ότι οι δύο τέχνες απαιτούν διαφορετικούς χειρισμούς. Για την καθημερινότητά της, επεξηγεί ότι αντλεί δύναμη από τους κοντινούς της ανθρώπους, αλλά τη θλίβει η έλλειψη ρομαντισμού και η κοινωνική αδικία.
Σχετικά με τον ρόλο του θεάτρου στη ζωή της, το βλέπει ως έναν χώρο δημιουργίας και εξερεύνησης. «Κάθε τόπος δημιουργίας είναι καταφύγιο, για μένα το θέατρο είναι ένας μαγικός χώρος», τονίζει.
Στον επίλογο, προσθέτει ότι το μεγαλύτερο καλλιτεχνικό της όνειρο είναι να παραμείνει σε μια συνεχή διαδικασία δημιουργίας και εξέλιξης, διατηρώντας τις πιο ευνοϊκές συνθήκες.
Πηγή: naftemporiki.gr